Ame to umi 雨と海 film: Piknik, 1996, Japonia

Film jak haiku. Pozostawia podobne wrażenie, trudne do wyrażenia zwykłymi słowami. Troje pacjentów szpitala dla psychicznie chorych wchodzi na mur ogradzający teren ośrodka. Gdy jeden z nich dostaje Biblię, wyruszają w miasto... idąc tylko i wyłącznie po murach, ogrodzeniach, gzymsach i parapetach, nie zstępując na ziemię...

tytuł oryginalny: Pikunikku, PiCNiC （ピクニック）
tytuł angielski: Picnic
reżyseria: Shunji Iwai
muzyka: Remedios
zdjęcia: Noboru Shinoda
montaż: Shunji Iwai, Toshihiko Kojima
występują: Tadanobu Asano (jako Tsumuji), Keiichi Suzuki (jako pastor), Koichi Hashizume (jako Satoru), Chara (Miwa Watabiki) (jako Coco)

Film z początków kariery Tadanobu Asano, obecnie jednego z najbardziej znanych i cenionych japońskich aktorów. Na planie zdjęciowym, w 1994 (ponieważ film czekał dwa lata na premierę) Tadanobu poznał swoją przyszłą żonę, Charę, piosenkarkę. Jak Chara śpiewa, można posłuchać i zobaczyć tutaj.

Fragment filmu:

Źródła: Wikipedia

Moja ocena: 2,5 - trochę mnie nudził, ale obejrzałam do końca, bo pomyślałam, że to nie jest zły film :-]

Moja ocena filmów

Nie jestem znawczynią kina, oglądam bardzo niewiele filmów, dlatego moja ocena jest czysto subiektywna. Filmy azjatyckie oglądam, by poznać lepiej wschodnią kulturę, sztukę, obyczaje i estetykę. Filmy oceniam na własny użytek, proszę się za bardzo tymi ocenami nie sugerować :-)

Zdarza się, że filmy naprawdę dobre oceniam na 2,5. Dlatego, że punktacja ta dotyczy nie wartości filmu, ale tego, na ile film mnie zainteresował i zaciekawił :-)

Oto moja skala oceny:
1 - beznadzieja :-/
2 - nie podobał mi się :-|
2,5 - trochę mnie nudził, ale obejrzałam do końca, bo pomyślałam, że to nie jest zły film :-]
3 - w miarę ciekawe w trakcie oglądania, ale potem stwierdziłam, że niekoniecznie ;-)
3,5 - dobrze się bawiłam oglądając, dobra rozrywka ;-)
4 - uważam, że to dobry film :-)
5 - podobało mi się, mogłabym obejrzeć i drugi raz :-D

Oceny poza skalą:
A - uważam, że ten film jest kiepski, ale coś w nim takiego jest, co mi się podoba, i w sumie, kto wie, może go obejrzę jeszcze raz ;-)

2 komentarze:

Anonimowy27 grudnia 2010 01:20
Widzę że 5stopniowa skala okazała się za mała:) Dobrze, że są jeszcze połówki.
OdpowiedzUsuń
Odpowiedzi
Miriel27 grudnia 2010 02:01
Tak, wygląda na to, że skala będzie się rozbudowywać, w zależności od tego, jakie wrażenie na mnie będzie robił film :-) Pozdrawiam serdecznie :-)
OdpowiedzUsuń
Odpowiedzi

Dodaj komentarz

Ostatnio najpopularniejsze posty:

Piknik, 1996, Japonia

2 komentarze: