- Jutro są twoje urodziny.
Ale jutro zawsze jest jutro i nie nadchodzi - bo dziewczyna żyje w niekończącym się dzisiaj, odsuwając kolejny dzień, prawie nie śpiąc, nie zasypiając przed świtem. Każdego ranka jednak wchodzi na dach budynku, staje na jego skraju i... sprawdza się. Czy dziś też jestem w porządku? Jeśli tak - można żyć dalej.
tytuł oryginalny: 式日, Shiki-Jitsu
inne tytuły: Ritual
reżyseria: Hideaki Anno
scenariusz: Hideaki Anno, na podstawie noweli Ayako Fujitani "Touhimu"
muzyka: Takashi Kako
zdjęcia: Yuichi Nagata
występują: Shunji Iwai (jako reżyser), Ayako Fujitani (dziewczyna), Jun Murakami, Shinobu Ōtake (jako matka), Suzuki Matsuo (głos męski), Megumi Hayashibara (głos kobiecy)
Wewnętrzny świat wyobrażonej przeszłości, dla którego to, co się zdarzyło, jest tylko rusztowaniem, na którym wyrastają demony żywiące się lękiem, poczuciem zdradzenia, opuszczenia, odtrącenia.
Przetrwać, czyli nie popaść w obłęd większy niż to, w którym się żyje - pomagają przedmioty i zachowania, którym przeszłe wydarzenia nadały moc talizmanów.
Nienawiść i tęsknota - dwie szyny torów kolejowych, nigdy się nie spotkają, lecz biegną w tym samym kierunku, tworząc razem jedność - uczucia, które wynikają z siebie, nawzajem się wzmacniają i uniemożliwiają.
Obejrzeć ten film to wejść w świat wizji chorej psychicznie dziewczyny, nieszczęśliwej, lecz tworzącej wokół siebie własny świat pozwalający jej opanować dręczące ją wspomnienia i lęki. To nie jest film łatwy i przyjemny, chociaż jest w nim wiele ukrytego optymizmu. Obejrzawszy go, zadałam sobie pytanie: czy ja odważyłabym się przejść test na dachu?... Ile osób "zdrowych" by taki test zdało, gdyby odważyło się go wykonać?... Czy ja "dziś jestem w porządku"?... I co z otaczających mnie rzeczy tworzy mój rytuał?
Jeśli ktoś zechce obejrzeć ten film, niech obejrzy może najpierw ten fragment filmu, i zastanowi się, czy chce zanurzyć się w pełnych poczucia zagubienia wizjach:
Moja ocena: 4 - uważam, że to dobry film :-)
