Ostrożnie, pożądanie, 2007, Chiny, Hongkong, USA, Tajwan

Szanghaj pod okupacją japońską , 1942 rok. Zamknięta dzielnica mieszkalna rządu kolaboracyjnego. Dziś ryż jest cenniejszy niż złoto... Japończycy nie wiedzą, że jest jeszcze inne niebo niż to nad głową cesarza.

tytuł oryginalny: 色，戒
tytuł angielski: Lust, caution
reżyseria: Ang Lee
scenariusz: Wang Hui-Ling, James Schamus, na podstawie opowiadania Eileen Chang
muzyka: Alexandre Desplat
zdjęcia: Rodrigo Prieto
scenografia: Laurence Bennett
występują: Tony Leung Chiu Wai (jako Pan Yee), Wei Tang (jako Wong Chia Chi), Lee-Hom Wang (jako Kuang Yu Min), Joan Chen (jako Pani Yee)

O jakich sidłach pan mówi? O moim ciele? Nie docenia go pan. Doskonale odgrywa komedię. Nie tylko wchodzi we mnie, ale wkrada się do mego serca jak wąż. Coraz głębiej, a ja to znoszę, jak niewolnica. Gram swoją rolę z zaangażowaniem. Ja też chcę się wkraść do jego serca. Za każdym razem zadaje mi taki ból, że krzyczę i krwawię. Dopiero wtedy jest usatysfakcjonowany. Wtedy czuje, że żyje. W ciemności, gdy wie, że wszystko jest prawdziwe...

- Nienawidzę cię.
- Wierzę ci, choć od dawna nikomu nie wierzę. Powiedz to jeszcze raz. Uwierzę ci.
- Musisz być bardzo samotny...
- Ale wciąż żywy.

 Info: Wikipedia, Filmweb, Focus Features

Moja ocena: 4 - uważam, że to całkiem dobry film :-)

Opowieści z Ziemiomorza, 2006, Japonia

Czuję, że światło blaknie,... światło równowagi, która podtrzymuje świat... Nawet ludzkie dusze gubią się w ciemności...
Magia też słabnie?
Tak... Jakby krew uchodziła nam z żył...

tytuł oryginalny: ゲド戦記 (Gedo senki)
tytuł angielski: Tales from Earthsea
reżyseria: Gorō Miyazaki
scenariusz: Gorō Miyazaki, Keiko Niwa, na podstawie powieści Ursuli K. Le Guin
muzyka: Tamiya Terashima
studio: Ghibli
Występują: Bunta Sugawara (jako Ged), Okada Junichi (jako książę Arren), Aoi Teshima (jako Therru), Jun Fubuki (jako Tenar), Yūko Tanaka (jako Cob).

Ponad chmurami w zapadającym zmierzchu,
szybuje sokół, zawsze sam,
czuję jego smutek wśród cichego wiatru,
jego skrzydła obejmują niebo,
nigdy nie odpoczywa,
nikt nie zna jego serca...

Na pustej drodze wśród bezkresnych pól
idziemy ramię w ramię,
czuję twoją samotność,
świerszcze szepczą wśród mchu,
gdy kroczysz obok mnie, 
lecz oboje milczymy...

Nikt nie zna mego serca,
serca, które kroczy samotnie,
nikt nie zna mego serca i nie wie,
co znaczy samotność...

- Będę żył wiecznie. Zyskam istnienie wolne od śmierci.
- Poza cyklem narodzin i śmierci życie nie istnieje...
- Śmierć jest straszliwa... taka straszliwa... straszliwa...
- Wszystko, co żyje, łączy się ze sobą. Życia nie można gromadzić. Można je tylko ofiarować. Odrzucając śmierć, odrzucasz życie...

Info: Wikipedia, Filmweb, Themanime.

Moja ocena: 3 - w miarę ciekawe w trakcie oglądania, ale potem stwierdziłam, że niekoniecznie ;-)

Tony Takitani, 2004, Japonia

Tony Takitani naprawdę nazywał się... Tony Takitani... lubił rysować, każdy dzień spędzał sam w swoim pokoju wyłącznie na rysowaniu... Ona... nosiła ubrania bardzo naturalnie z wielką gracją, zupełnie jak ptak zrywający się do lotu ku innemu światu... Pewnego razu pomyślała, że nie potrzebuje tylu strojów. Ma tylko jedno ciało do ubrania...

tytuł oryginalny: トニー滝谷
reżyseria: Jun Ichikawa
scenariusz: Jun Ichikawa, Haruki Murakami na podstawie opowiadania Haruki Murakamiego "Tony Takitani"
muzyka: Ryuichi Sakamoto
zdjęcia: Taishi Hirokawa
występują: Issei Ogata (jako Tony Takitani, Shozaburo Takitani), Rie Miyazawa (jako Eiko i Hisako), Hidetoshi Nishijima (narrator)

Po jej odejściu Tony Takitani wszedł do garderoby, zamknął drzwi i przez pewien czas nieobecnym wzrokiem wodził po ubraniach. Nie bardzo rozumiał, dlaczego kobieta rozpłakała się na ich widok. Dla niego wyglądały jak cienie pozostawione przez żonę. Wiszące w rzędach na wieszakach cienie w rozmiarze 34 nakładały się jeden na drugi. Wyglądały, jakby ktoś zgromadził tu i porozwieszał próbki nieograniczonych (a przynajmniej teoretycznie nieograniczonych) możliwości, jakie niesie w sobie ludzka egzystencja.
Niegdyś oblekały ciało żony, które dawało im ciepłe tchnienie życia, poruszały się razem z nią. Lecz teraz miał przed oczami jedynie stado nędznych cieni, wysychających z minuty na minutę, bo zostały odcięte od korzeni życia...

Haruki Murakami, "Tony Tahitani", w: "Ślepa wierzba i śpiąca kobieta", Muza, Warszawa 2008.



Info: Filmweb, Midnight Eye, Wikipedia, strona oficjalna filmu

Moja ocena: 4 - uważam, że to całkiem dobry film :-)